Bu iki Metot  Edward de Bono tarafından geliştirilmiştir. Yanal düşünme, de Bono’ya göre, ister “dikey” mantık (problem çözümünde klasik metod: verilen bilgiden hareketle adım-adım çözüme çalışmak) ister “yatay” hayal gücü (detaylı olarak uygulanması ile ilgilenmeden birçok fikir üretimi) olsun kendini bilerek yaratıcılığın standart kabullerinden uzak tutarlar.

Yanal düşünme konun ile ilgili değil onun paralelinde başka şeyleri düşünerek yapılan bir metot. Örneğin tasarlanacak şeyi konuşurken bir kereden konuyu Afrika hayvanlarına çevirebilirsin. Buradaki konuşmalar asıl konun hakkında yaratıcı düşünceler doğurabilir. Aynı zamanda zihnin rahatlamasını ve dinlenmesini sağlar. Aradığın konudan biraz uzaklaşmak yani yanal düşünmek o konudaki körlüğünü giderebilir.

 

Rastgele girdi’ye kelimeler de diyebiliriz. Konuyla ilgili kelimelerin ya da düşüncülerin uzağından yaratıcı sonuçlar çıkarmayı hedefler. Elinize bir sözlük alıp ya da sevdiğiniz bir kitabı rastgele taradıktan sonra önünüze gelen kelimeyi kullanarak düşünmeye başlarsın. Kelimeleri bir torbaya koyup rastgele de çekebilirsin. Yanal düşünmeyi rastgele bir hal kazandıran kullanışlı bir metot.